Om tegemoet te komen aan de meelevende vragen naar de gezondheidstoestand van de pastoor wil ik u – als parochiaan – er hier iets over vertellen.
Sinds 2013 leed ik in geringe mate aan, een longaandoening, Copd. Ik had er nauwelijks last van. Totdat kort na mijn zeventigste verjaardag in februari jl. ik plotseling zo kort van adem werd dat ik nauwelijks nog de trap op kon. Ik kreeg nieuwe medicijn waardoor dit weer wel kon. In verband met Corona kon ik pas in mei naar de longarts. Een scan werd gemaakt. De uitslag ervan was zondermeer verontrustend. De longinhoud was zodanig verminderd dat het een aanslag had gegeven op mijn conditie. Ik raad je aan het project ‘Longrevalidatie’ te volgen zei de arts en ook minder te werken. Ik had wel oren naar die revalidatie maar het minder werken sloeg ik onwillekeurig in de wind. Totdat collega-pastores en bestuursleden hun zorgen over mij begonnen uit te spreken. Het had tot gevolg dat Vicevoorzitter H.Damiaanparochie, Victor Slenter – zo’n acht weken geleden – bij mij thuis kwam om mij te zeggen dat ik volledig op moest houden met werken en hij mij ziek zou melden. Toen ging er bij mij iets open: Een overstelpende vermoeidheid overviel mij. Zo ziek had ik mij nog nooit gevoeld. Uitgeput was ik. Al mijn reserves bleken opgebruikt in de loop der jaren. Daarna begon een traject met intakegesprekken die me toegang zouden kunnen geven tot de revalidatie bij Revant in Goes. Dat is gelukt. Ik begin morgen aan mijn vierde week. In totaal zijn het er tien. Drie dagdelen per week. Fors en zwaar maar het geeft voldoening, mede door de begeleiding van de therapeuten. Ik ervaar ook veel steun door alle meelevende kaarten en bloemen en beloften van gebed ik van u mag ontvangen. Ik ben er blij mee en dank u allen daar ook heel hartelijk voor. Bovendien ben ik ook blij met de warme zorg van parochianen in Zierikzee die mij in de watten leggen met lekkere gerechtjes. Dit ter aanvulling op de maaltijden die voor mij verzorgd worden door zuster Noéla Polet die in wil staan voor mijn gezondheid, daarbij geassisteerd door een zuster Jannie Wolvers.
Kortom. Hoe het met de pastoor is? Ik ben nog behoorlijk ziek en ben ook helemaal nog niet beter. Maar door alle inspanningen van u allen, voel ik mij stapje voor stapje vooruit gaan en hoop ik op een herstelde conditie. Ik zie er naar uit opnieuw het pastorale werk te hervatten. In welke mate of vorm dan ook. Ik dank u allen voor uw gebed en vraag u daarmee door de gaan. dan blijven we zo met elkaar ook verbonden.
hartelijke groeten, fons van hees, pastoor